Dnia 13 grudnia 2022 r. w sprawie o sygnaturze I NSNc 433/21 Sąd Najwyższy – Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych wydał wyrok oddalający skargą nadzwyczajną Prokuratora Generalnego od wyroku częściowo oddalającego powództwo skierowane przeciwko członkom zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przez pracownika, który wcześniej uzyskał wyrok zasądzający od spółki wynagrodzenie z pracę, którego jednak z uwagi na niewypłacalność spółki nie zdołał wyegzekwować.
Sąd Najwyższy oddalając skargę wskazał, że zaskarżony wyrok oparty został na dominującej w judykaturze koncepcji odszkodowawczej odpowiedzialności członków zarządu spółki z o.o. i że nie zostały spełnione żadne przesłanki tego nadzwyczajnego środka zaskarżenia – co samo w sobie nie budzi żadnych kontrowersji, jednakże stan faktyczny i prawny wyroku może stać się kanwą do rozważań nad naturą odpowiedzialności przewidzianej w art. 299 KSH w przypadku roszczeń o wynagrodzenie za pracę.
Treść roszczeń będących przedmiotem sprawy oraz treść różnych orzeczeń Sądu Okręgowego i Sądu Apelacyjnego wydanych przed wniesieniem skargi nadzwyczajnej pokazuje, że możliwe są trzy sposoby wykładni ww. przepisu w odniesieniu do roszczeń o wynagrodzenie za pracę: zasądzenie od członków zarządu pełnej kwoty brutto, zasądzenie kwoty pomniejszonej o należny podatek i składki społeczne oraz zasądzenie kwoty pomniejszonej tylko o podatek. Ostateczne w tej sprawie na rzecz pracownika zatrudnione kwotę pomniejszoną tylko o zaliczki na podatek – co wydaje się rozsądnym kompromisem.