Dnia 29 kwietnia 2022 r. w sprawie pod sygnaturą III CZP 81/22 Sąd Najwyższy odpowiadając na pytanie prawne o to, czy samo wprowadzenie obszaru ograniczonego użytkowania z uwagi na niemożność zachowania standardów ochrony środowiska przed hałasem w związku z funkcjonowaniem lotniska na podstawie przepisu art. 135 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska może być uznane za ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, stanowiące samodzielną i wystarczającą podstawę powstania roszczenia odszkodowawczego z tytułu obniżenia wartości nieruchomości orzekł, że nie oraz że za ograniczające sposób korzystania z nieruchomości uznać można dopiero konkretne nakazy, zakazy i zalecenia adresowane do właścicieli nieruchomości położonych w obszarze ograniczonego użytkowania.
Stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone zostało w związku z obszarem ograniczonego użytkowania ustanowionym dla lotniska, ale ma szersze znaczenie i dotyczy także innych obiektów generujących ponadnormatywne oddziaływanie na środowisko naturalne. Może ono przyczynić się do utrudnienia właścicielom nieruchomości dochodzenia roszczeń oraz od ograniczenia ich wysokości poprzez ścisłe powiązanie spadku wartości z konkretnymi ograniczeniami.