W styczniu 2023 r. Sąd Najwyższy podjął dwie istotne uchwały mające znaczenie z procesowej perspektywy dochodzenia roszczeń o zapłatę.
Zgodnie z pierwszą z uchwał, podjętą dnia 26 stycznia 2023 r. w sprawie o sygnaturze III CZP 141/22 sprzeciw do listy wierzytelności w postępowaniu upadłościowym może być oparty na dowodach, które nie zostały powołane w zgłoszeniu wierzytelności. W przypadku zanegowania wierzytelności objętej zgłoszeniem przez syndyka wierzyciel może więc wnoszą sprzeciw powołać nowe dowody dla poparcia swojej wierzytelności nie obowiązuje tutaj prekluzja. Z treści uchwały należy jednak wnioskować, iż zgodnie z wyraźnym brzmieniem przepisów ustawy Prawo upadłościowe prekluzja obowiązuje w zakresie twierdzeń o faktach i zarzutów (np. zarzutu potrącenia). Nowe twierdzenia i zarzuty nie mogą być więc przed wierzyciela podniesione w sprzeciwie – a jedynie nowe dowody na ich poparcie.
Druga z uchwał, podjęta dnia 31 stycznia 2023 r. pod sygnaturą III CZP 98/22 stanowi zaś, że roszczenie komandytariusza niebędącego przedsiębiorcą o wypłatę zysku w spółce komandytowej nie jest roszczeniem związanym z działalnością gospodarczą. Decydujący jest to zdaniem SN status wspólnika, a nie spółki. Konsekwencją takiego stanowiska jest dłuższy termin przedawnienia roszczeń dla takiego wspólnika, co jest dla niego korzystne.