Dnia 3 października 2023 r. w sprawie prowadzonej pod sygnaturą III CZP 22/23 Sąd Najwyższy podjął uchwałę, zgodnie z którą przepis art. 448 § 1 Kodeksu cywilnego stosuje się, zgodnie z dyspozycją przepisu art. 43 Kodeksu cywilnego także do osób prawnych.
Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 448 § 1 Kodeksu cywilnego, w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę albo zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Zgodnie natomiast z dyspozycją przepisu art. 43 Kodeksu cywilnego Przepisy o ochronie dóbr osobistych osób fizycznych stosuje się odpowiednio do osób prawnych.
Wyżej wymieniona uchwała potwierdza więc możliwość przyznania osobie prawnej zadośćuczynienia w pieniądzu, jeśli doszło do naruszenia jej dóbr osobistych, w szczególności na przykład dobrego imienia, także w sytuacji, gdy nie powstała żadna szkoda majątkowa. Możliwość taka była jak dotąd przedmiotem kontrowersji i wielu skrajnie różnych wypowiedzi w doktrynie i orzecznictwie.
W związku z uchwałą należy oczekiwać, że będzie ona kształtować treść przyszłych orzeczeń sądów powszechnych, zapewniając osobom prawnym, w tym spółkom, stowarzyszeniom czy fundacją możliwość skutecznego egzekwowania ich praw.